De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) meldde een asielinstroom van duizend personen afgelopen week. Het aantal aanvragen loopt gestaag op, zoals voorspeld. Net als het aantal mensen dat op weg naar Europa op zee verdrinkt. Een boot vol migranten uit Libië kapseisde vorige week voor de Griekse kust. Bijna tachtig mensen vonden de dood. Het ware gezicht van barmhartige asielpolitiek is chaos en verdronken mensen.
In een reportage van Nieuwsuur zagen we recent een Syrisch gezin in Turkije. Een vader vertelt dat hij zijn zoontje van negen jaar met een ’oom’ op pad heeft gestuurd om Europa binnen te komen. Een levensgevaarlijke tocht met mensensmokkelaars over land en over zee. Het doel: in Duitsland asiel aanvragen en de rest van het gezin laten overkomen in het kader van gezinshereniging.
Het is een veel gebruikte methode: jonge mannen en kinderen uit het Midden-Oosten en Afrika proberen Europa te bereiken en voor zichzelf en hun familie een asielstatus te bemachtigen. Steeds vaker worden minderjarigen op pad gestuurd voor deze klus.
Gevangenisstraf
Mensen die pleiten voor een soepeler Europees asielbeleid – in de vorm van open grenzen bijvoorbeeld – vinden dat de daad van de vader aantoont hoe wanhopig hij is. Echt? Het Syrische gezin in de reportage is zeker niet te benijden. Vader, moeder en drie kinderen wonen in een tent en de kinderen kunnen niet naar school. Maar hoeveel wanhoop doet een vader besluiten zijn zoontje van negen aan de leeuwen te voeren? De ouders die hun kinderen doelbewust aan deze levensbedreigende gevaren blootstellen verdienen een gevangenisstraf en zeker geen asielstatus.
Maar deze ouders en iedereen die voor veel geld met of zonder deugdelijk zwemvest aan boord gaat van een roei- of vissersboot op weg naar Europa, neemt de veel te grote risico’s, omdat aan de overkant de barmhartigheid wacht. Het klinkt tegenstrijdig, maar hoe guller de verwelkoming hoe dodelijker de immigratie.
Dodelijke drama’s
Er is maar één manier om de dodelijke drama’s op de Middellandse Zee te stoppen en dat is zorgen dat het geen zin heeft om in die gevaarlijke bootjes te stappen. Het heeft geen zin als aan de overkant geen legaal of illegaal verblijf wacht.
Het alternatief dat je nogal eens hoor,t is het organiseren van een veilige veerdienst of een luchtbrug over de Middellandse Zee voor iedereen die naar Europa wil. Maar die optie kun je alleen serieus voorstellen als je erop uit bent Europa in handen van populisten of extreemrechts te drijven. Overal in Europa roept de bevolking om een rem op migratie. Politici die dit negeren, spelen met vuur en drijven burgers richting extreme oplossingen.
Eigen rechter
Zeer zorgwekkend is een reportage in het Dagblad van het Noorden over de situatie in Ter Apel. De inwoners zijn daar elk vertrouwen in de overheid verloren en staan op het punt voor eigen rechter te gaan spelen.
De Nederlandse overheid is natuurlijk al lang de regie op migratie kwijt, en dit kabinet gaat daar geen verandering in brengen. Doordat andere EU-lidstaten, zoals Finland, Zweden en Frankrijk, een strenger asielbeleid voeren en het Nederlandse beleid ongewijzigd blijft, wordt Nederland automatisch aantrekkelijker voor asielzoekers en de mensensmokkelaars.
Zo gelden er in Nederland nog altijd minder strenge eisen dan bijvoorbeeld in Duitsland en België. Hier mogen minderjarige kinderen hun ouders en broertjes en zusjes laten overkomen, in Duitsland mogen alleen de ouders komen. In Nederland mogen minderjarigen zelf de aanvraag voor gezinshereniging indienen, in Duitsland en ook in België moeten de ouders dat doen. In Nederland komen de gezinsleden die nareizen in aanmerking voor opvang, in Duitsland mogen de nareizigers pas komen als zij een woning hebben gevonden waar ook het minderjarige kind intrekt.
Barmhartige Samaritaan
Nederland heeft – geheel buiten de EU om – deze soepele regels ingesteld en kan die dus ook weer terugdraaien, als het dat wil. Maar D66 en CU blokkeren dat, omdat het botst met hun imago van medemenselijkheid en de barmhartige Samaritaan. Zo houden de coalitiepartijen elkaar in een ijzeren greep van waaruit niet geregeerd kan worden.
De barmhartigheid waar mensen zich in het asieldebat op beroepen is geen echte medemenselijkheid, zolang het mensen via levensgevaarlijke routes naar Europa en Nederland lokt.
Deze column verscheen op 21 juni 2023 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties