„Hitler had gelijk, ze moeten jullie allemaal vergassen!” Aldus voormalige studievrienden tegen een Joodse studente, die afgelopen week getuigde op een hoorzitting van de Amerikaanse Senaat. De getuigen hebben moeite de snelle ontwikkelingen op hun universiteiten bij te benen. Klasgenoten waarmee werd opgetrokken, staan hen nu uit te schelden om hun afkomst. Toch is het geen toeval dat het juist op de universiteiten tot een uitbarsting van Jodenhaat komt. Studenten en docenten zijn jarenlang getraind in discriminatie en racisme.
Op de hoorzitting werden Joodse studenten gehoord over hun ervaring op de campussen, tijdens de colleges en online sinds de terreuraanslagen van Hamas op 7 oktober. Intimidaties en scheldpartijen van medestudenten zijn voor hen dagelijkse kost. Docenten brengen de anti-Joodse hetze niet tot bedaren, maar doen er zelf aan mee. Uit de hoorzitting bleek dat de directies van de universiteiten de dreigementen en de oproepen tot moord op Joden onder de vrijheid van meningsuiting scharen en niet van plan zijn de Joodse studenten enige bescherming te bieden, laat staan de golf van antisemitisme de kop in te drukken.
In het licht van de heersende woke ideologie in het Amerikaanse hoger onderwijs is de vrijheid van meningsuiting een gelegenheidsargument nu het om het bedreigen van Joodse studenten gaat. De afgelopen jaren hebben de universiteiten de vrijheid van meningsuiting juist steeds meer aan banden gelegd. Onder druk van social justice worriers – fanatieke activistische studenten – worden uitnodigingen aan conservatieve sprekers aan banden gelegd en zijn colleges save spaces – veilige ruimtes – geworden waar iedereen op zijn taal moet letten opdat minderheden zich niet gekwetst of onveilig kunnen voelen.
Dreigende situaties
Die ontwikkeling is al zo’n twintig jaar gaande, maar kreeg landelijke bekendheid in 2017 toen studenten van Evergreen State College in de Amerikaanse staat Washington de macht grepen op hun universiteit. De activistische studenten eisten een dag zonder blanke studenten en docenten, om ’de veiligheid te ervaren’ wanneer minderheden onder elkaar zijn. Professor Bret Weinstein weigerde zich vanwege zijn huidskleur naar huis te laten sturen. Dat leidde dagenlang tot dreigende situaties op de universiteit en in de omgeving van zijn huis.
Op beelden van die dagen is te zien hoe docenten, directie en medestudenten worden belaagd en worden beschuldigd van racisme omdat zij niet aan de eisen van de activisten willen voldoen. In de woke ideologie is het naar huis sturen van blanke medewerkers en studenten vanwege hun huidskleur géén racisme, maar verzet hiertegen of een principieel andere opvatting is dat wel. Welkom in de wereld van de sociale rechtvaardigheid.
Vanuit die wereld wordt ook beweerd dat racisme een ’eigenschap’ is die exclusief in blanke mensen zit. De redenering is dat mensen van kleur niet racistisch kunnen zijn omdat racisme sinds jaar en dag een methode van blanke mensen is om mensen van kleur te onderdrukken.
Voedingsbodem
Het valt niet te ontkennen dat het slavernijverleden en het koloniale optreden van Europeanen in de wereld gepaard gingen met diep racistische vooroordelen over mensen met een andere huidskleur en uit andere culturen. Die vooroordelen waren ook niet zomaar weg toen de slavernij werd afgeschaft en de Europeanen hun koloniën verloren. Onderscheid maken tussen mensen vanwege hun ras of achtergrond gebeurt nog steeds en verdient onze sterkste afkeuring. Maar het tribale denken aan de universiteiten is een voedingsbodem voor haat en racisme over en weer.
De woke bestsellers White fragility van Robin diAngelo en How to be an antiracist van Ibram X. Kendi leren studenten over de hele wereld dat de erfzonde bestaat. Zij beweren dat blanke mensen bij geboorte racistisch zijn en dat zij daar hun hele leven niet meer vanaf kunnen komen. Er is geen ontsnappen aan. Om de schade te beperken, is het voor hen onvoldoende tegen racisme te zijn, maar dienen zij een actief antiracistische levenshouding aan te nemen.
De erfzonde is de meest middeleeuwse reactionaire methode om groepen apart te zetten. De afgelopen 2000 jaar zijn de Joden op basis van het evangelie van Johannes verantwoordelijk gehouden voor de dood van Jezus Christus. Dat heeft in Europa eeuwenlang geleid tot pogrom na pogrom. De erfzonde telt door tot de laatste generatie Joden is verdwenen.
Vrijbrief
De tribale denkers aan beide kanten van de Atlantische Oceaan hullen zich in progressieve taal over gelijkheid, diversiteit en inclusie, maar hanteren discriminatie, uitsluiting en erfzonde wanneer er moet worden afgerekend met blanken en Joden. De façade van rechtvaardigheid die daarbij wordt opgetrokken, is een vrijbrief voor de huidige explosie van antisemitisme.
Ook de Europese Unie ziet het als haar taak om onder de dekmantel van inclusie en antiracisme het evangelie van de erfzonde te verspreiden. In een videoboodschap afgelopen week houdt de Maltese Eurocommissaris voor Gelijkheid Helena Dalli alle 750 miljoen Europeanen verantwoordelijk voor de trans-Atlantische slavernij. Zij staat erop dat Europeanen hun historische wortels erkennen en dat racisme en discriminatie nog altijd hun oorsprong hebben in dat Europese verleden. De Eurocommissaris vervolgt: „Desondanks is het niet genoeg om tegen racisme te zijn. We moeten actief antiracistisch zijn.” Dat zijn teksten die rechtstreeks overgenomen zijn van woke goeroes als DiAngelo en Kendi. De videoboodschap van de Europese Commissie is deze week zonder opgaaf van reden offline gehaald.
Met de ideologie van diversiteit en inclusie – de goede bedoelingen ten spijt – keren we terug naar een stammenstrijd waarin instincten worden aangesproken die onvermijdelijk leiden tot de haat en uitsluiting, die de meest vooraanstaande universiteiten in de wereld op dit moment in hun greep hebben.
Deze column verscheen op 13 december 2023 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties