Het idee van minister Karien van Gennip (CDA) om het personeelstekort in de horeca en de glastuinbouw aan te vullen met arbeidsmigranten uit Franse probleemwijken, had van haar niet zo snel afgevoerd hoeven worden. Dat bleek dinsdag uit haar verdediging in de Tweede Kamer. ’Er is geen plan, maar we kunnen iedereen goed gebruiken, ook de Franse jongeren uit de banlieues’, bleef haar boodschap. Het was natuurlijk prijsschieten voor de oppositie – van SP tot PVV – en daar had Van Gennip het helemaal zelf naar gemaakt.
Naast de boze reacties en het onbegrip langs de zijlijn zijn het binnen het kabinet vooral de VVD en haar eigen CDA die de handen vol hebben aan de stikstof-onrust en die nieuwe controversiële plannen kunnen missen als kiespijn. Van Gennip werd kaltgesteld.
Het meest wonderlijke aan de suggestie (’het is geen plan’) van de minister is dat zij met het idee rondliep om mensen voor de Nederlandse arbeidsmarkt te rekruteren uit de meest problematische wijken van Europa. Het ging Van Gennip erom de Franse probleemjongeren ’op het rechte pad te krijgen’, zo had zij het AD verteld. Waande zij zich minister in het Franse kabinet?
Zorgelijk
Karien van Gennip loopt al langer mee in Den Haag en ze wist dat ze tegen een krant sprak. Misschien had ze gedacht dat D66 haar plan als Europese solidariteit zou omarmen (zoals Volt deed) en dat de VVD niet onmiddellijk zo afwijzend was geweest. Ik vermoed dat Van Gennip het zelf nog steeds een goed idee vindt, want je moet er maar opkomen.
Om de gemoederen te kalmeren riep de minister dat er niets concreets is. Geen colonne touringcars die de Parijse buitenwijken intrekt om Franse draaideurcriminelen te ronselen voor de Nederlandse kassen en terrassen. Toch is het zorgelijk dat een minister van werkgelegenheid verzint dat zich in de grootste probleemwijken van Europa het personeel bevindt waar Nederland zo om zit te springen.
Dure spullen
Het draait in die wijken – net als in onze eigen probleemwijken – bij veel jongeren om dure spullen, die uitsluitend bereikbaar zijn met criminele hand- en spandiensten. Niet met maanden buffelen in een Frans café of op een Nederlandse terras voor 11 euro bruto per uur. De Franse horeca zit in een diepe crisis. Er worden 300.000 vacatures niet ingevuld. Er is dus werk genoeg voor deze jongeren uit de banlieues, maar ze doen het niet. De drugscriminaliteit verwoest daar niet alleen levens, maar ook alle sociale en economische verbanden.
Waarom heeft Van Gennip geen weet van deze catastrofale economische werkelijkheid? Weet zij dat de banlieues hét hoofdpijndossier van de Franse president Emmanuel Macron zijn? Sociale cohesie bestaat er niet, drugscriminelen hebben vrij spel, de politie (en dus de Franse staat) laat zich er niet of nauwelijks meer zien en radicale islamisten streven er naar een parallelle samenleving die almaar verder afdrijft van de Franse. Wat denkt minister Van Gennip aan arbeidskrachten, nieuwe buren en sociale cohesie voor de Nederlandse samenleving te importeren?
Lage lonen
Waar gokt Van Gennip op? Dat die Franse jongens de werk- en stageplek wel zullen waarderen als een kans? Dat zij zich gemakkelijk aanpassen aan hun nieuwe omgeving? Dat zij de criminele hand- en spandiensten van thuis in Nederland achterwege laten en zich in een vreemde omgeving voorbeeldig zullen gedragen? Heeft Van Gennip zich in Parijs geïnformeerd of sociologen geraadpleegd over hoe dit uitpakt?
En heeft de minister het alarmerende jaarverslag van de Arbeidsinspectie überhaupt gelezen? Daarin stelt inspecteur-generaal Rits de Boer dat de samenleving niet nog meer arbeidsmigranten aankan. Het is vechten op de woningmarkt, de druk op het onderwijs is te groot en de uitbuiting loopt de spuigaten uit.
Maar het zijn precies de problemen van sociale samenhang, leefbare wijken en migratiedruk waaraan dit kabinet geen boodschap heeft. Een krappe arbeidsmarkt drijft de lonen op en (arbeids-)migranten zijn een middel om de lonen laag te houden. Dat is uiteindelijk ook bij Karien van Gennip doorslaggevend geweest. Juist de Franse draaideurcriminelen zouden met minder genoegen kunnen nemen, omdat hun kans op het rechte pad ook een stuk salaris is. Zoals stagiairs niet het volle pond krijgen omdat ze werkervaring opdoen. Lage lonen is wat Van Gennip tot haar onzalige gedachten dreef. De rest kan haar gestolen worden.
Deze column verscheen op 15 juni 2022 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties