De nieuwe SGP-fractievoorzitter Chris Stoffer heeft zich maandagochtend op Radio 1 tot twee keer toe moeten verantwoorden voor het Israëlische volkslied, dat op zijn verzoek eventjes op de radio te horen was. Volgens presentator Astrid Kersseboom mogen politici een verzoeknummer aanvragen, ’om hen beter te leren kennen’. De verontwaardiging over de keuze van Stoffer galmde uit de speakers alsof hij het Horst Wessellied had aangevraagd.
Ik ken niemand die een nieuwszender aanzet om naar muziek te luisteren, maar goed, dat is een ander verhaal. Het verzoek van Stoffer had op de redactie van het Radio 1 Journaal al tot bonje geleid. ’Het Israëlische volkslied draaien, is dat geen ode aan het land dat met militaire overmacht de Gazastrook in puin schiet en er dood en verderf zaait?’ Ja, oordeelde de redactie en Stoffer werd onder druk gezet om met andere muziek te komen. Maar gereformeerden zijn van nature nogal koersvast en van een andere verzoekplaat kon geen sprake zijn. De redactie trok een plan B.
Er werd besloten dat het volkslied maar éventjes gedraaid zou worden en dat Stoffer kritisch aan de tand gevoeld moest worden over zijn keuze. En zo geschiedde. Kersseboom noemde tegenover haar gast het volkslied een ’opmerkelijke keuze’. De oorlog tussen Israël en Hamas is al een maand voorpaginanieuws en het antisemitisme giert door de straten en riolen, maar het volkslied van Israël is ’opmerkelijk’. Kersseboom bedoelde ongewenst.
Verbinding
De NOS-radioredactie had het SGP-verkiezingsprogramma doorgelezen, op zoek naar iets wat Stoffer moest confronteren met zijn ’ongepaste’ muziekkeuze. En daar stond het. De SGP maakt zich zorgen over verharding en polarisatie in de samenleving en streeft naar verbinding en gemeenschappelijkheid. Kersseboom vroeg Stoffer in de uitzending hoe het Israëlische volkslied te rijmen valt met het streven naar verbinding en gemeenschappelijkheid.
De leider van de SGP vertelde over wat er aan het journaille en de rest van Nederland in hoge mate voorbijgaat. Hij was op bezoek geweest op een Joodse school in Amsterdam, had Joodse vrienden gesproken en andere mensen uit de Joodse gemeenschap en zag hoe zwaar ze het hebben en hoe bang ze zijn. Hij wees op de leus die de vernietiging van de staat Israël propageert en die door de politieke partij Bij1 op het Mauritshuis werd geprojecteerd. Om haar vrienden van Hamas een hart onder de riem te steken.
Rem eraf
Alsof we terug zijn in de middeleeuwen of in de jaren dertig van de vorige eeuw, is bij antisemieten de rem van hun Jodenhaat eraf en manifesteren zij zich overal. Op de Dam in Amsterdam werd dinsdag een moment voor de gegijzelde Israëliërs agressief verstoord door jongeren met een islamitische opvoeding, die het gijzelen, verkrachten en vermoorden van Israëliërs juist wél een goed idee vinden. Een diploma-uitreiking op de Universiteit van Amsterdam eindigde met gescheld naar een Joodse familie. Toen de sfeer en de retoriek tegen Israël hun in de zaal te heet onder de voeten werd, liepen de ouders van een Joodse student weg en werd hun ’fucking Jews’ nageroepen. In Lyon in Frankrijk is een Joodse vrouw in haar woning neergestoken, waarop de dader een groot hakenkruis op haar deur achterliet.
In Europese en Amerikaanse steden scheuren studenten met grote ijver de foto’s van gegijzelde Israëliërs van muren en lantaarnpalen. Joodse instellingen worden extra bewaakt, keppeltjes in de buitenlucht zijn uit den boze. Er zijn scheldpartijen en intimidaties. De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema meldt een stijging van ruim 800 procent (!) van het aantal antisemitische incidenten. Joodse mensen worden stiller om niet op te vallen. Ik ken er die zich afvragen of het niet tijd is om uit Nederland te vertrekken.
Gebaar
Dat vraagt niet alleen om saamhorigheid binnen de Joodse gemeenschap, maar nog meer om een gemeenschappelijk gebaar van alle Nederlanders naar de Joodse bevolking in ons land. Dit is wat Chris Stoffer voor ogen stond toen hij de Radio 1-redactie vroeg om het Israëlische volkslied.
Het is allemaal aan Astrid Kersseboom en haar redacteuren voorbijgegaan. De presentator leek zich namens de gehele zender te willen excuseren voor het draaien van het volkslied: „Het is úw verzoek en dus gaan we ernaar luisteren.” Met elke seconde dat het lied de ether vulde, groeide de weerzin van de programmamakers en na veertig seconden vond de technicus het welletjes en draaide deze het volkslied de nek om.
Het verzoekje van Stoffer kwam er bekaaid van af, maar een andere presentator had er nog wel een vraag over: „Wat zegt u tegen de nabestaanden van de burgerslachtoffers in de Gazastrook, die door Israëlische bombardementen om het leven zijn gekomen?” Stoffer moest zich een tweede maal verantwoorden voor zijn verzoeknummer.
Echoput
Hoe belabberd het zicht op de werkelijkheid vanuit de omroepbunkers is, was al te zien toen een nieuwslezer van het NOS Journaal de jacht op Israëlische reizigers op een vliegveld in Dagestan omschreef als ’een protest’ en de gewelddadige hordes ’demonstranten’ noemde. De NOS vertrouwt op de eigen echoput. Niet één redacteur van de omroep had zich aangemeld voor de viewing van de beelden die tijdens de slachtpartij op 7 oktober in Israël zijn gemaakt. Van al het materiaal van GoPro-camera’s van Hamas-terroristen, ambulancepersoneel, Israëlische militairen en beveiligingscamera’s heeft de Israëlische overheid een overzicht van 43 minuten gemaakt. Op de beelden is te zien wat zich echt heeft afgespeeld op het festivalterrein en in de kibboetsen en dorpen in de buurt.
De gruwelijke werkelijkheid en niets dan de werkelijkheid, maar niet één van de honderden NOS-redacteuren heeft de moeite genomen om op de Israëlische ambassade de beelden te bekijken. Waarschijnlijk met als excuus dat een uitnodiging van de ambassade riekt naar propaganda. Liever koersen zij op de cijfers en de beelden van Hamas alias ’de autoriteiten in Gaza’.
De hoofdredacteur van de NOS, Giselle van Cann, heeft verklaard dat het muziekitem in het Radio 1 Journaal geëvalueerd zal worden. Niet vanwege de benepen journalistieke aanpak en het gebrek aan nieuwsgierigheid over de keuze van Chris Stoffer, maar vanwege de haatberichten die de redactie ontving tijdens de veertig seconden die het volkslied mocht klinken. Het verzoekplaatje zal deze evaluatie vermoedelijk niet overleven, het programma doet dat natuurlijk wel.
Deze column verscheen op 8 november 2023 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties