Is de collectieve waardigheid tijdens de jaarlijkse Dodenherdenking bestand tegen het loeiende activisme, dat zich sinds 7 oktober overal en op ieder moment wenst te manifesteren? Korter geformuleerd: houden we het zaterdag stil op de Dam? Om de schok en de plaatsvervangende schaamte voor te zijn reken ik alvast maar op een kermend 'Free free Palestine' tijdens de twee minuten stilte. Burgemeester Halsema doet al het mogelijke voor een rustige en respectvolle herdenking, maar ik vrees dat de plechtigheid weerloos is tegen de minachting van de activisten.
Alsof er zaterdag niets te vrezen valt, zag ik een pro-Palestina actiegroep in het tv-programma Nieuwsuur beloven de Nationale Dodenherdenking te zullen respecteren. De beslissing was niet gespeend van eigenbelang, want een verstoring van de ceremonie op de Dam zou de Palestijnse zaak namelijk 'geen goed doen'. Desondanks lijkt het me een verstandig besluit.
Maar het was maar één man die dit verklaarde. Individuele activisten genoeg met hele andere plannen. Zoals een antisemitische rapper die heeft opgeroepen om zaterdagavond luid te schreeuwen en te toeteren in de stad. En een medewerker van de politieke partij Bij1, die op zijn Instagram-account de Nationale Dodenherdenking 'racistisch en hypocriet' noemt en een oproep doet de herdenking juist te verstoren. 'We willen juist mensen gaan mobiliseren en gaan aanmoedigen te gaan demonstreren daar waar het pijn doet.'
De herdenking van Nederlandse oorlogsslachtoffers op 4 mei is vaker verstoord. Beroemd is de zogenoemde 'Damschreeuwer', die in 2010 tijdens de twee minuten stilte plotseling begon te schreeuwen en er paniek uitbrak. Bij de dodenherdenking van 2019 werd op de fusilladeplaats van het Nationaal Monument Kamp Vught de stilte verstoord door tientallen terreurverdachten die vanuit de gevangenis om de hoek ’Allahoe akbar’ begonnen te roepen. Een slechte mentale gezondheid kan nog een excuus zijn, maar doelbewust dit ene moment van sereniteit verstoren, is een daad van diepe minachting.
Op de universiteiten in de VS en Canada zien we afgelopen weken hoe de protesten inmiddels ideologisch in handen gekomen zijn van beroepsactivisten. Een van hen is Charlotte Kates, een Amerikaanse academica die zich inzet voor Palestijnen die wegens terreuraanslagen vastzitten in Israëlische gevangenissen. Op een filmpje zien we haar deze week tegenover studenten in Vancouver de longen uit het lijf schreeuwen. Haar letterlijke tekst is: „Wij zijn solidair met het Palestijnse verzet en hun heldendaad op 7 oktober! Lang leve 7 oktober!” Als makke schapen herhalen de studenten haar woorden: „Lang leve 7 oktober.”
De slachting die Hamas op 7 oktober in Israël heeft aangericht - de executies, de verkrachtingen, de moord op kinderen - wordt gepresenteerd als een heldendaad en het gaat er bij de studenten in als koek.
Voor wie het nog niet was opgevallen, de oorlog tussen Israël en Hamas sluit naadloos aan bij de woke ideologie, die al jaren wordt onderwezen op universiteiten en als antiracisme en sociale rechtvaardigheid zijn weg vindt in de haarvaten van de westerse samenleving.
Dit gedachtegoed deelt de mensheid strikt op in fout en goed. In het jargon van de ideologie koloniseert en onderdrukt het Westen - met de VS en Israël voorop - de rest van de wereld. Een rechtvaardige wereld is alleen mogelijk als het Westen en Israël verslagen zijn. Het extreemlinkse activisme tegen Israël en het Westen heeft aan het reactionaire islamisme een politieke bondgenoot vanjewelste. De studenten in Los Angeles verbranden Amerikaanse vlaggen en beschuldigen hun eigen universiteit van koloniale onderdrukking, omdat het gebouwd is op grond van de oorspronkelijke bewoners van Amerika.
Omdat de woke ideologie de wereld overzichtelijk heeft ingedeeld in goed en fout, kunnen terreurbewegingen - mits aan de juiste kant - wel een potje breken. Zo vecht Hamas tegen het ’absolute kwaad’ Israël en dan worden alle middelen (executies, verkrachtingen, gijzelaars) door de activisten toegejuicht. Op het universiteitsterrein in Los Angeles hebben studenten de wandelroute naar de bibliotheek afgezet met checkpoints. Alleen studenten die aan de hand van een polsbandje hun solidariteit met Hamas kunnen bewijzen krijgen toegang tot de bibliotheek. Dit gebeurt echt.
De jarenlange indoctrinatie met het woke gedachtegoed verklaart ook waarom er geen rem lijkt te zitten op het antisemitisme onder de demonstranten. De woke bestsellerauteurs Robin DiAngelo en Ibram X. Kendi hebben al meerdere generaties kennis laten maken met het oude begrip van de erfzonde. In hun boeken zijn blanke mensen racistisch bij geboorte. De auteurs stellen dat ook alle toekomstige generaties blanken daar niet aan kunnen ontsnappen.
De erfzonde is in Europa eeuwenlang een excuus geweest voor uitbarstingen van zeer gewelddadig antisemitisme, omdat Joden tot de laatste generatie verantwoordelijk werden gehouden voor de dood van Christus. Het verbaast niets dat de activisten zo gretig Joodse medestudenten, buren, willekeurige mensen verantwoordelijk houden voor het leed van Palestijnse oorlogsslachtoffers. De vijfde colonne is fel anti-westers, hyper woke en antisemitisch.
Zaterdag 4 mei. Het aantal experts, dat in de media mag uitleggen waarom burgemeester Halsema met haar maatregelen te ver gaat, is niet meer bij te houden. De nachtmerrie van de opening van het Holocaust Museum wil Halsema niet nog eens beleven. In uitzonderlijke omstandigheden biedt de grondwet mogelijkheden voor strenger toezicht bij een nationale herdenking. Daar is zaterdagavond alle reden voor.
Deze column verscheen op 2 mei 2024 in de Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties