Toen de nummer 3-golfer van de wereld – de Amerikaan Justin Thomas – vorige maand op Hawaï een slag (putt) miste, borrelde frustratie en zelfkritiek naar boven en ontviel hem het woord „flikker.” Hij had ook „Jesus”, „fuck” of „damn” kunnen zeggen, maar hij gaf zichzelf op zijn flikker met het woord ’faggot’.
Omdat het publiek tegenwoordig overal met z’n neus bovenop moet zitten, dragen de golfers een microfoontje; en zo was de hele wereld getuige van zijn gevloek. Op sociale media werd er schande van gesproken. Thomas kreeg het label ’homofoob’ en wordt sinds zijn verzuchting op de green beschouwd als een vijand van homo’s. Excuseskonden daar niets meer aan veranderen en zes dagen later was Justin Thomas zijn sponsor Ralph Lauren kwijt.
Ieder redelijk mens, homo of hetero, voelt dat alle ophef over de vloek buiten proportie was. Zijn verontschuldiging was netjes en professioneel. Maar de sponsor raakte in paniek en zegde de jarenlange samenwerking met de golfer stante pede op. De officiële verklaring van Ralph Lauren is, dat zij ’geloven in de waardigheid van alle mensen’ en dat Thomas met zijn ’geflikker’ de veiligheid van homo’s in gevaar heeft gebracht. In werkelijkheid vreest het kledingmerk een morele afrekening op de sociale media, die schade kan aanrichten aan reputatie en omzet.
Ik schreef op deze plek al eerder over een sponsor die wielrenster Chloé Dygert aan de schandpaal nagelde vanwege het liken van een ’verkeerde’ tweet. Het zijn volwassen ondernemingen die als de dood zijn voor de inquisitie van de kerk van diversiteit & inclusie. In de dogma’s van deze kerk is geen ruimte voor een vloek of excuus. Brandmerken en verstoting liggen altijd op de loer en bleken ook in het geval Justin Thomas de enige optie. Om zelf aan uitsluiting te ontkomen offert de sponsor zijn sporters op.
Als het Ralph Lauren werkelijk om de veiligheid van homo’s is te doen, was het kledingmerk nooit in de Verenigde Arabische Emiraten neergestreken. Een land waar vrouwendiscriminatie is toegestaan, homoseksualiteit strafbaar is en transgenders al helemaal geen kant op kunnen. Op een schaal van 1 tot 10 behoort dit land met een 2.5 tot een van de meest homovijandige plekken ter wereld. Maar Ralph Lauren gedijt er goed met de verkoop van prijzige truien, broeken, schoenen en poloshirts. Ook in de kerk van diversiteit & inclusie is de hypocrisie nooit ver weg.
De voorgangers en volgers van deze kerk houden ook schrijvers, acteurs, artiesten, journalisten, activisten en docenten in de gaten. Of ze leven of al dood zijn doet er eigenlijk niet toe. Deze week deed een school in het Britse Seaford Harry Potter-auteur JK Rowling en oud-premier Winston Churchill in de ban na klachten van studenten. Volgens de studenten zorgt Rowlings opvatting, dat jongeren in een aantal gevallen te vroeg besluiten tot geslachtsverandering, voor ’onveiligheid op school’. En verdient Churchill geen plek wegens al te koloniale opvattingen toen hij nog leefde.
Uiteraard laten de studenten buiten beschouwing dat de man essentieel is geweest voor het verslaan van het fascisme in Europa. Een historische verdienste die ook de schoolleiding tot een voetnoot reduceert, getuige de bereidheid de eisen van de studenten onmiddellijk in te willigen. Wat dat betreft past de moed en het leiderschap van Churchill inderdaad slecht bij deze school.
Het gaat hard met het aanpassen aan de moraal van de kerk van diversiteit & inclusie. Elke dag brengt nieuwe slachtoffers. Het is een conformisme dat op een of andere manier vooral in de Westerse wereld wortel schiet. De lukrake beschuldigingen van homofobie, transfobie of racisme verspreiden precies de angst die nodig is om mensen en ondernemingen tot openbare belijdenis te krijgen. Het veroordelen van anderen die niet of onvoldoende in de pas lopen is daarbij een bewijs van goed gedrag.
In de beroemde roman De conformist (1951) portretteert Alberto Moravia een man die ernaar streeft volledig en absoluut normaal te zijn. Het verhaal speelt zich af in het Italië van Mussolini. De conformist past zich aan in ruil voor veiligheid. In zijn hunkering naar acceptatie kiest hij volledig en absoluut voor het fascisme.
Deze column verscheen op 10 februari 2021 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties
het voelt alsof de laatste alinea nog ergens heen gaat en een punt maakt, maar dat punt valt bij mij niet... Verder een duidelijk verhaal wat enkele van de ergste woke-uitspattingen van de afgelopen maanden samenweeft en de hypocrisie toont.