Tien maanden na de dood van arrestant George Floyd is deze week de rechtszaak begonnen tegen ex-politieagent Derek Chauvin. Hij wordt verdacht van de moord op Floyd. De shockerende beelden waarin Chauvin ruim acht minuten lang met zijn knie en volle gewicht op Floyds nek drukt waren het begin van felle protesten tegen geweld en ’systematisch racisme’ van de kant van de politie. Vooral in Amerika, maar ook hier gingen mensen de straat op.
Met Chauvin staat het hele Amerikaanse politieapparaat terecht. Hoewel de rechter alleen over Derek Chauvin zal oordelen - en later over de rol van drie collega-agenten - zullen veel Amerikanen in de veroordeling ook erkenning willen voor hun overtuiging dat racisme diep verankerd zit in de politie en dat ’zwarte’ Amerikanen daardoor buitenproportioneel vaak de klos zijn.
President Biden zei tijdens zijn verkiezingscampagne dat er bij de Amerikaanse politie „absoluut” sprake is van systematisch racisme. Het probleem is alleen dat de claim niet blijkt te kloppen. Een paar dagen voor de inauguratie van de nieuwe president verscheen er een nieuw gedetailleerd rapport met alle beschikbare gegevens. Het rapport zegt niet dat er geen racisme binnen de politie bestaat, maar van ’systematisch racisme’ is geen sprake. Wat is er onderzocht?
Het statistisch bureau van het Amerikaanse ministerie van Justitie onderzocht of de aantallen arrestaties onder ’witte’, ’zwarte’, Aziatische en ’hispanic’ Amerikanen significant verschillen van de mate waarin deze bevolkingsgroepen betrokken zijn bij misdaad. Het ministerie wilde een antwoord op de vraag: zit er verschil tussen de kans dat iemand met een bepaalde etnische achtergrond wordt gearresteerd en de kans dat hij als dader betrokken is bij een misdrijf?
De onderzoekers gingen hierbij niet uit van de waarnemingen van de agenten, maar van de slachtoffers van de misdrijven. Die meldingen staan in het grootste misdaadonderzoek van het land, de National Crime Victimization Survey. Daarin worden elk jaar 250.000 Amerikanen gevraagd of zij de afgelopen zes maanden slachtoffer zijn geweest van een misdrijf en, zo ja, of de dader ’zwart’, ’wit’, Aziatisch of ’hispanic’ was. Zo zijn deze gegevens over de afkomst van de daders niet afhankelijk van politieregistraties.
Het onderzoek is zeer uitgebreid en maakt onderscheid in vele soorten misdaden. Van eenvoudige misdrijven, roofovervallen tot verkrachtingen en zware mishandelingen. Over de hele linie zijn ’zwarte’ Amerikanen goed voor 35 procent van de daders en 33 procent van de arrestanten. Blanke Amerikanen plegen 48 procent van de misdaden en zijn 46 procent van de arrestanten. Geen significante verschillen dus tussen de gepleegde misdaden en de arrestaties.
Als kleine criminaliteit buiten beschouwing wordt gelaten en gekeken wordt naar de ernstige niet-dodelijke misdrijven vormen blanken 41 procent van de daders en 39 procent van de arrestanten. Zwarte Amerikanen vormden 43 procent van de daders en 36 procent van de arrestanten. Aziaten vormden 2,5 procent van de daders en 1,5 procent van de arrestanten. Ook in deze categorie toont het onderzoek aan dat er geen significante verschillen zijn tussen de mate waarin bevolkingsgroepen te maken krijgen met politiearrestaties en hun betrokkenheid bij misdaden.
Conclusie: Amerikaanse politieagenten richten zich op acties van criminelen en niet op de kleur van criminelen. Dat wil uiteraard niet zeggen dat politieagenten nooit racistisch zijn, maar de bewering dat de Amerikaanse wetshandhaving systematisch racistisch is, is niet waar.
En daar waren wel alle protesten om begonnen. De beschuldiging van systematisch racisme was ook aanleiding om in Amerikaanse steden het aantal agenten dramatisch te verminderen. In de stad van Floyd en Chauvin - Minneapolis - leidde dat niet tot minder maar juist tot meer criminaliteit. Het stadsbestuur is alweer teruggekomen op de ontmanteling van de politie en is in allerijl nieuwe agenten aan het werven.
Van Derek Chauvin weten we niet of racisme een motief was om George Floyd zo ernstig te mishandelen dat de dood erop volgde. De beelden suggereren van wel. Zij tonen de overmacht van een blanke agent doof en blind voor de wanhoop en de waarschuwingen („I can’t breath”) van een zwarte man. Het geweld, de hulpeloosheid en de vernedering maken nog altijd misselijk. Chauvin zal racisme tegenover de rechter ontkennen en we zullen het nooit weten.
Buitensporig politiegeweld en individueel racisme zijn altijd reden om te demonstreren, maar als beweringen over ’systematisch racisme’ onzin blijken mogen we van activisten en politici verwachten, dat zij hun beschuldigingen intrekken of met beter bewijs komen.
Deze column verscheen op 10 maart 2021 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een geweldig verhaal... Ik verkondig dit al jaren, dat het probleem begint bij de wortel, en niet bij het oogkleppen opdoen voor het probleem. Ik hoop dat we ooit gaan zien dat we het probleem moeten bespreken, en DAN met linkse oplossingen mogen komen. Bijvoorbeeld: de meeste tasjesroof gebeurt door, ik zeg maar wat, 14-jarige Marrokaanse jongens uit een niet-gebroken gezin. Zoek dan Marrokaanse jongetjes op in de klas, veelal op basisscholen in de grotere steden, en geef ze nog meer voorlichting. Subsidieer dagelijkse bezigheden, creëer jeugdhonken waar deze jongeren op een veilige wijze naartoe kunnen, zodat de straathoek met een kapotte lantaarnpaal niet de plek is van die jongeren. Spreek de ouders bij ouderavonden aan dat het contributieboekje voetbalclub en een voetbal niet het enige speelgoed moet zijn dat een jongen van 10 nodig heeft om zich op een gezonde en verantwoordelijke manier te vormen tot een volwassene die een kans maakt in de maatschappij... Ik hoop dat ik dat ooit ga zien.